هیبت
هیبتفریدون پوررضا

پیام معاون امور هنری وزارت ارشاد به سیزدهمین جشنوارۀ موسیقی نواحی ایران

سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به سیزدهمین جشنوارۀ موسیقی نواحی ایران پیام داد.

در پیام معاون امور هنری آمده است:

هوالسمیع

هر ناحیتی از این سرزمین به لحن و لهجه‌ای آراسته که در آیینه‌ی موسیقی، به منظری خوش‌تر و زیباتر تماشایی شده است. موسیقی نواحی منظومۀ آداب و آیین مردمانی است که یک‌سره در غم و شادی و کار و کوشش، به نوا و نغمه زیسته‌اند و آنچه به یادگار شنیده می‌شود؛ مرحمت دست‌ها و لب‌هایی است که در رنج و گنج جز به شکرگزاری نجنبیده‌اند. میراث موسیقی نواحی هیچ‌گاه به خستگی و ملال از پا ننشسته است و اکنون اگر به گرانمایگی می‌بالد و امیدوارانی دارد؛ بر ماست که دانسته در این دریا به صید مروارید، همت کنیم که فرداییان، ما را به نیکی فرایاد آرند. جشنوارۀ موسیقی نواحی به همین آرمان و آرزو متولد شده است و برگزاری سیزدهمین دورۀ آن در اوقات دشوار جان‌گیری و جهان‌گیری کرونا، دستی به دعاست که مگر به نوا و آواز امید، این بلا از این آبادی رخت بربندد که از پس هر بلایی، بهاری در راه خواهد بود.

در این دوره علاوه بر دو بخش اجرای آثار که به دو شیوۀ زنده و ضبط‌شده برگزار می‌گردد تلاش شد سامانی برای شناخت موسیقی نواحی و ترویج زمان‌آگاهانۀ آن و ترغیب علاقمندان تدارک دیده شود که چشم آن دارم به مدد فرهنگستان هنر و همراهی دانشگاه‌های نامدار اتفاقی درخور رقم خورد. ساخت مستندهایی از استادان موسیقی نواحی ایران اقدامی همیشه ضروری است که از این دوره با اهتمام بیشتری پی‌گرفته می‌شود؛ گنجینه‌ای گویا که در کنار داشته‌های قبلی به استمرار سرمایه‌های هنری و سرچشمه‌ای برای الهام و انتحال منجر خواهد شد. انتخاب موضوع «دوبیتی‌خوانی» از ابتکارات دیگری است که علاوه بر مؤلفه‌های مفهومی و جذابیت‌های ادبی و مضامین متنوع به تمامی می‌تواند ادبیات اقوام ایرانی را معرفی نماید. کهن قالبی که بستر عامه‌سرایی و بومی‌سروده‌های مردمانی که اعتقادات و باورها، سنت‌ها و رسوم، آداب، اندیشه و منش خویش را با ذوق و فرهیختگی ثبت و ضبط کرده‌اند. چه بسیار اوقات که در کشاکش زیست فردی و جمعی، زمزمۀ این ترانه‌ها تسکین و ترمیم جسم‌ها و جان‌ها بوده است. دوبیتی اگرچه در هر ناحیتی نامی متمایز و شاکله‌ای متغیر داشته اما در هر حال تجلی‌گاه جهان‌شناختی و پایگاه شور و شعور تواند بود که سرایندگان آن، از مردمان خوش‌قریحۀ روستا گرفته تا عارفان عالیقدر؛ به صمیمیت زبان و طراوت شاعرانه، جهان خویش را خلق کرده‌اند و طرفه آنکه، اقبال فراوانی در الحان اقوام و آواز نواحی ایران یافته و پیوندی ناگسستنی میان شعر و موسیقی رقم زده است. خطی که در موسیقی ردیف‌دستگاهی ایران نیز امتداد دارد.

ایمان دارم به شور و شوق هنرمندان و همراهی و همدلیِ اهالی سیزدهمین جشنوارۀ موسیقی نواحی ایران، با همۀ دشواری‌ها، چراغی فروزان‌تر از دیگر دوره‌ها باقی خواهد ماند که غرض نقشی‌ست کز ما باز ماند…

سیدمجتبی حسینی

معاون امور هنری

آبان ۱۳۹۹